Scheuren á la Parijs-Dakar

Dag 6
Vanmorgen hebben we het wat rustiger aan gedaan. We blijven in de buurt van Erfoud, dus veel km wordt er niet gereden vandaag. We reden eerst naar Rissani. Per ongeluk, want door een wegomleiding kwamen we daar opeens terecht. Toen we in Rissani verkeerd reden, kwamen we op een doodlopend plein uit met, wat na uitleg bleek, het Mausoleum van de koning te zijn, waar sinds 3 jaar ook niet-moslims mogen komen. Een onverwacht cultureel bezoekje dus. Daarna hebben we de uitgang van het stadje/dorp gezocht én gevonden. Wat een doolhof door straten die aan vervanging toe zijn! Maar daardoor was er ook een omleiding, ze zijn de straten aan het vernieuwen. Niet voor zijn tijd.
Toen gingen we verder naar Merzouga, een plaatsje bij de zandduinen: Erg Chibbi. Ze zijn daar dól op toeristen: iedereen wil je op een kameel de woestijn in sturen. Net iets wat wij níet wilden! Erg grappig hoe JW daar op reageert: raampje open, 'No camels', raampje dicht en gauw verder rijden. Eerst de boel verkennen met de auto voordat we beslissen wat en vooral waar we wat gaan ondernemen en niet met de eerste de beste Marokkaan in zee gaan. Of beter: in de woestijn gaan.
We besloten quads te huren en zo de woestijn in te gaan. Maar onze kleding was daar niet zo goed o afgestemd. Dan maar een 4-persoons buggy. Dat bleek een prima keus! JW achter het stuur, een gids voorop in zijn buggy, goed insmeren en genoeg water mee. Zo, dát was gááf! De achtbaan van de Efteling is er niks bij! We zaten nog een paar keer vast op steile duinen en moesten dan weer heel steil achteruit. Stel je het eens voor: crossen door de duinen met hele steile stukken in combinatie met 3 vrouwen. Een hoop gegil en gelach in die buggy. We hadden de grootste lol! Naast dat het leuk, spannend en soms doodeng was (ahum, ik ben niet zo'n ster in achtbanen), was het ook erg mooi. We crosten over de duinen, langs oases en reden een stuk parcours van Parijs-Dakar. Die eer voor het berijden van dat parcours kreeg ik. Ik vond het ontzettend leuk om daar door het zand en later over rotsen te scheuren!
Na een paar uur reden we weer terug naar de bewoonde wereld. We waren het er allemaal over eens: dit was zo cool om te doen! En ook wel spannend af en toe. Zeker omdat de motor weleens haperde en we bijna op de duintop stil kwamen te staan of te weinig vaart maakten waardoor we halverwege meer verticaal dan horizontaal bleven hangen. Ook viel de motor weleens uit, dan voelde je de hitte van de woestijn goed. En dan is het nog geen 37 graden, wat ze over een paar dagen afgeven, maar slechts 30 graden. Gelukkig met wat bewolking.
Op de terugweg naar ons hotel zagen we nog meren in de woestijn. Oh wacht, dat kan natuurlijk niet. Het waren fata morgana's die we zagen. Een rare gewaarwording. Het leken echte meten met weerspiegeling van enkele struiken.
Eenmaal terug bij het hotel is JW naar de wasstraat gereden. Daar heeft hij de auto van binnen schoongemaakt met... lucht. We namen nogal wat saharazand mee in de auto na de buggytocht. Het zand zat overal. Ook in onze kleren, haren, enz.
In de namiddag hebben we nog een tijdje in de tuin bij het zwembad gezeten, hebben JW en ik voor het eten nog door Erfoud gelopen. Grappig is hier dat er hoopjes zand op straat liggen van de zandstorm van gisteren. Mensen proberen die weg te vegen, maar dat levert vooral nieuwe stofwolken op.
Terug in het hotel nog Marokkaanse thee gedronken. Dat is de traditionele drank hier. Gelukkig was deze minder sterk dan de vorige poging. Maar echt lekker vind ik het niet. Ben te lang van thee met suiker af denk ik.
Vanavond heerlijk gegeten in het hotel en in de tuin gezeten, waar ik nu het verhaal typ. Het is erg aangenaam: een verfrissend windje bij 28 graden.
Morgen weer verder naar Zagora, een flinke trip!

Maassalama! (Tot ziens)